@ مرتضي مطهري (كتاب حماسه حسيني)

در ميان وقايع تاريخي كمتر واقعه اي است كه از لحاظ نقل هاي معتبر به اندازه حادثه كربلا غني باشد. مورخين معتبر اسلامي از همان قرون اول و دوم قضايا را با سندهاي معتبر ثبت كرده اند و جزئيات اين وقايع در تاريخ ثبت است. يكي از عواملي كه سبب شده است متن اين حادثه محفوظ بماند و هدفش شناخته شود اين است كه در اين حادثه خطبه زياد خوانده شده است.

اهل بيت (ع) چه قبل از جنگ، چه در خلال آن و چه بعد از آن، خطبه هاي زيادي ايراد كرده اند. و اصلا هدف آنها از اين خطبه ها اين بوده كه مي خواسته اند به مردم اعلام كنند كه چه گذشت و هدف چه بوده است.

در قضيه كربلا رجز زياد خوانده شده است، مخصوصا شخص اباعبدالله (ع) زياد رجز خوانده است. در كربلا چه قبل و چه بعد از آن نامه هاي زيادي مبادله شده است. حتي نامه هايي كه خود دشمنان اباعبدالله (ع) براي هم نوشته اند. قضاياي كربلا بسيار روشن و سراسر افتخار آْميز است.

اما متاسفانه ما چهره اين حادثه تاريخي را تا حدودي مشوش كرده و بزرگترين خيانت ها را به امام حسين (ع) كرده ايم.

اولين كتابي كه در اين زمينه به فارسي نوشته شد، كتاب «روضه الشهدا» مي باشد. به همين خاطر اوايل اكثر مرثيه خوان ها كه بي سواد بوده اند و به كتاب هاي عربي مراجعه نمي كرده اند، از روي همين كتاب روخواني مي كرده اند. از همين است كه امروز مجالس امام حسين (ع) را روضه خوني مي گوييم. در زمان ائمه (ع) تا امام حسن عسگري (ع) و حتي تا حدود 500 سال پيش هم روضه خواني نمي گفته اند.

روضه خواني يعني خواندن كتاب «روضه الشهدا»، يعني خواندن همان كتاب دروغ.

از وقتي اين كتاب به دست مردم افتاد، كسي تاريخ واقعي امام حسين (ع) را مطالعه نكرد. مدتها بعد هم شخصي به نام مرحوم ملا آقابندري پيدا شد و تمام حرفهاي «روضه الشهدا» را به اضافه چيزهاي ديگري كه پيدا كرده بود يكجا جمع كرد و كتابي به نام «اسرار الشهدا» نوشت. واقعا مطالب اين كتاب انسان را وا مي دارد به حال اسلام بگريد.

علل مختلفي براي ايجاد انحرافات و وجود خرافات در واقعه عاشورا وجود دارد. يكي از آنها اغراض دشمنان است و ديگري حس اسطوره سازي بشر است. اين حس قهرمان پرستي در مورد قهرمانان ملي و ديني افسانه سازي مي كند.

اينگونه اسطوره سازي ها در مورد امام علي (ع)، حضرت ابالفضل (ع) و بسياري از بزرگان وجود داشته است. اروپايي ها مي گويند در تاريخ مشرق زمين اغراقها زياد است و درست هم مي گويند.

اين حس اسطوره سازي كارهاي بسيار كرده است. ما نبايد اجازه دهيم يك سند مقدس در اختيار يك افسانه ساز قرار گيرد.